Zmartwychwstanie Jezusa ma moc przemieni? tak?e nasze ?ycie. Oby?my wszyscy do?wiadczyli tej mocy w rozpoczynaj?cym si? w?a?nie Okresie Wielkanocnym. Oby?my przepe?nieni mi?o?ci? do Boga Ojca, rozlan? w naszych sercach przez Ducha ?wi?tego, z rado?ci? chwalili Jezusa Chrystusa, Tego, który nas wyzwoli?!

Wielkanoc jest najstarszym, najwi?kszym i centralnym ?wi?tem chrze?cija?skim. Gdyby bowiem Chrystus nie zmartwychwsta?, nie obchodziliby?my ?adnych innych ?wi?t, którymi w ci?gu ca?ego roku si? cieszymy. Nie by?oby równie? wspólnoty chrze?cijan, której fundamentem jest przecie? Zmartwychwstanie Chrystusa.

?wi?ta Wielkanocne wzi??y swój pocz?tek od ?ydowskiej Paschy, czyli wyj?cia narodu wybranego z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej. ?ydzi ?wi?towali Pasch? 14-go dnia ksi??ycowego miesi?ca Nisan. Wtedy to dokona?a si? Chrystusowa Pascha – przej?cie Chrystusa przez ?mier? do chwa?y zmartwychwstania.

Na Soborze Nicejskim w roku 325 ustalono, ?e Wielkanoc w Ko?ciele b?dziemy obchodzi? w pierwsz? niedziel? po pierwszej wiosennej pe?ni ksi??yca, gdy? wówczas nast?pi?o Zmartwychwstanie Chrystusa.

Za czasów Jezusa w ?wi?to Paschy gromadzili si? w Jerozolimie bardzo licznie wierni religii moj?eszowej. Sk?adali baranka wielkanocnego we wspólnej ofierze, a potem spo?ywali go we wspólnotach rodzinnych, wspominaj?c wyprowadzenie z niewoli egipskiej.

Dzi? Chrystus Zmartwychwsta?y gromadzi swoich uczniów, jako Baranek Bo?y sk?ada si? w ofierze i zaprasza ich na uczt?, na której daje im spo?ywa? Swoje Cia?o i Swoj? Krew. Jest to nasza Pascha, nasze przej?cie do nowego ?ycia. Krew bowiem Chrystusa – Baranka ocala nas od grzechu i ?mierci i czyni nas godnymi udzia?u w uczcie wiekuistej rado?ci. Dlatego od najdawniejszych czasów w naszej polskiej tradycji, centrum sto?u ?wi?tecznego zajmuje baranek wielkanocny z chor?giewk? i radosnym napisem: Alleluja!

OR?DZIE WIELKANOCNE

W czasie Wigilii Paschalnej ?piewane jest staro?ytne or?dzie wielkanocne, Exsultet, obwieszczaj?ce pocz?tek radosnych obchodów: „Weselcie si? ju?, zast?py Anio?ów w niebie! Weselcie si?, s?udzy Boga. Niechaj zabrzmi? dzwony g?osz?ce zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwyci?stwo”.

W dalszej cz??ci or?dzie wys?awia niezwyk?e skutki zmartwychwstania Jezusa: „U?wi?caj?ca si?a tej nocy oddala zbrodnie, z przewin obmywa, przywraca niewinno?? upad?ym, a rado?? smutnym”. Wszystko to dzi?ki temu, ?e Chrystus zmartwychwsta?!

W?a?nie teraz, w Okresie Wielkanocnym, Jezus pragnie wyla? na ka?dego z nas te drogocenne i wspania?e dary. Chce obmy? nas z grzechów i przywróci? nam niewinno??. Chce uczyni? nas na powrót wolnymi jak dzieci i nape?ni? rado?ci? zmartwychwstania. On zmartwychwsta? i ?yje! Oto najwi?ksza prawda naszej wiary!

Zmartwychwstanie Jezusa ma moc przemieni? tak?e nasze ?ycie. Oby?my wszyscy do?wiadczyli tej mocy w rozpoczynaj?cym si? w?a?nie Okresie Wielkanocnym. Oby?my przepe?nieni mi?o?ci? do Boga Ojca, rozlan? w naszych sercach przez Ducha ?wi?tego, z rado?ci? chwalili Jezusa Chrystusa, Tego, który nas wyzwoli?!

WEJD? DO RADO?CI BOGA!

„Pe?ni? ?ask paschalnych raduj? si? wszystkie ludy na ca?ej ziemi – tak modli si? Ko?ció? na ca?ym ?wiecie s?owami prefacji wielkanocnych. Zmartwychwstanie Jezusa, które ?wi?tujemy w czasie Wielkanocy, jest wydarzeniem radosnym. Jeste?my zaproszeni do udzia?u w rado?ci wielkanocnej poprzez rozwa?anie wielkich rzeczy, które uczyni? dla nas Bóg przez ?mier? i zmartwychwstanie swego Syna.

Sens i znaczenie zbawcze Zmartwychwstania

"Je?li Chrystus nie zmartwychwsta?, daremne jest nasze nauczanie, pró?na jest tak?e wasza wiara" (1 Kor 15, 14). Zmartwychwstanie stanowi przede wszystkim potwierdzenie tego wszystkiego, co sam Chrystus czyni? i czego naucza?. Wszystkie prawdy, nawet najbardziej niedost?pne dla umys?u ludzkiego, znajduj? swoje uzasadnienie, gdy? Chrystus da? ich ostateczne, obiecane przez siebie potwierdzenie swoim Boskim autorytetem. (KKK 651)

Misterium Paschalne ma dwa aspekty: przez swoj? ?mier? Chrystus wyzwala nas od grzechu; przez swoje Zmartwychwstanie otwiera nam dost?p do nowego ?ycia. Jest ono przede wszystkim usprawiedliwieniem, które przywraca nam ?ask? Bo??, "aby?my i my wkroczyli w nowe ?ycie - jak Chrystus powsta? z martwych" (Rz 6, 4). Polega ono na zwyci?stwie nad ?mierci? grzechu i na nowym uczestnictwie w ?asce. Dokonuje ono przybrania za synów, poniewa? ludzie staj? si? bra?mi Chrystusa, jak sam Jezus nazywa? uczniów po Zmartwychwstaniu: "Id?cie i oznajmijcie moim braciom" (Mt 28, 10; J 20, 17). Staj? si? oni bra?mi nie przez natur?, ale przez dar ?aski, poniewa? to przybrane synostwo udziela rzeczywistego uczestnictwa w ?yciu jedynego Syna, który objawi? si? w pe?ni w swoim Zmartwychwstaniu. (KKK 654)

Wreszcie Zmartwychwstanie Chrystusa - i sam Chrystus Zmartwychwsta?y - jest zasad? i ?ród?em naszego przysz?ego zmartwychwstania: "Chrystus zmartwychwsta? jako pierwszy spo?ród tych, co pomarli... I jak w Adamie wszyscy umieraj?, tak te? w Chrystusie wszyscy b?d? o?ywieni" (1 Kor 15, 20-22). W oczekiwaniu na to wype?nienie, Chrystus Zmartwychwsta?y ?yje w sercach wiernych. W Nim chrze?cijanie "kosztuj? mocy przysz?ego wieku" (Hbr 6, 5), a ich ?ycie zosta?o wprowadzone przez Chrystusa do wn?trza ?ycia Bo?ego, aby "ju? nie ?yli dla siebie, lecz dla Tego, który za nich umar? i zmartwychwsta?" (2 Kor 5, 15). (KKK 655)

UCZESTNICZYMY W JEGO ZMARTWYCHWSTANIU!

„Bóg wskrzesi? nas razem z Chrystusem i wraz z Nim posadzi? nas na wy?ynach niebieskich” (Ef 2, 6). Zatem poucza nas: Je?eli wierzycie, ?e Chrystus powsta? z martwych, wierzcie, ?e i wy wraz z Nim tak samo zmartwychwstali?cie; je?eli wierzycie, ?e Chrystus zasiada po prawicy Ojca w niebie, wierzcie, ?e i wy zostali?cie umieszczeni nie na ziemi, lecz na wy?ynach niebieskich; je?eli wierzycie, ?e umarli?cie wraz z Chrystusem, wierzcie, ?e wraz z Nim i ?y? b?dziecie; je?eli wierzycie, ?e Chrystus umar? dla grzechu i ?yje dla Boga, to i wy b?dziecie martwi dla grzechu i ?yjecie dla Boga. Wszystko, co o Nim napisano… Jego narodziny, wychowanie, moc, m?ka i zmartwychwstanie, nie tylko dokona?o si? ówcze?nie, ale i teraz w nas si? dokonuje.”

Orygenes (ok. 185-253/254)

CO CHRYSTUS MÓWI DO NAS?

– Uwierzcie; uwierzcie, ?e b?dziecie mieli udzia? w mojej wspania?ej uczcie, poniewa? Ja nie gardzi?em waszym n?dznym pokarmem. Czy? Ten, który dzieli? wasz? niedol?, nie obdarzy was swoim b?ogos?awie?stwem? Z ca?? pewno?ci? udzieli go wam. On da? nam obietnic? uczestnictwa w Jego ?yciu. Ale On uczyni? co? jeszcze bardziej niewiarygodnego. Przyj?? za nas ?mier?. Dzi?ki temu prawd? mog?o si? sta? to, co powiedzia?: Zapraszam was do uczestnictwa w moim ?yciu, gdzie nie ma ?mierci. Zobaczcie wi?c, do czego was zapraszam – do krainy anio?ów, do przyja?ni z Ojcem i Duchem ?wi?tym, do wiecznego ucztowania, do rado?ci bycia moimi bra?mi. Przede wszystkim jednak zapraszam was do Siebie, do uczestnictwa w ca?ym moim ?yciu. Czy? nie jeste?cie w stanie uwierzy?, ?e dam wam moje ?ycie? Przyjmijcie wi?c moj? ?mier? jako gwarancj?.

Dlatego, jak d?ugo ?yjemy w tym doczesnym ciele, umierajmy razem z Chrystusem przez zmian? swego post?powania, aby?my mogli ?y? z Nim na wieki w prawo?ci i mi?o?ci. Dopóki nie przyjdziemy do Tego, który przyszed? do nas, dopóki nie zaczniemy ?y? w zjednoczeniu z Tm, który umar? za nas, dopóty nie posi?dziemy obiecanego b?ogos?awionego ?ycia.

Z kazania ?w. Augustyna